Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2013

Νησιάαα....νησιάαα....πωλούνται...ενοικιάζονται....








     

      Κατ' αρχάς αυτά που θα πουλήσουμε, θα νοικιάσουμε, θα παραχωρήσουμε τελοσπάντων, δε λέγονται νησιά, αποκαλούνται πλέον νησίδες... Ίσως βραχονησίδες; Βράχοι μάλλον; Ακόμα καλύτερα: Ξέρες! Άρα δε χάνουμε και τίποτα δηλαδή.



                             

                                                        Δημόσια νησιά


      Η κυβέρνησε ψήφισε νόμο για ενοικίαση - λέει -  και ρητά, όχι για πώληση. Οι όροι βέβαια δεν αναφέρονται στο νόμο, αλλά είναι γνωστοί* εδώ και καιρό από επίσημα χείλη:

 

- Ενοικίαση έως 50 έτη για τουριστική αξιοποίηση

 

- Νησιά φιλέτα δηλ. με καλό έδαφος, υποδομές και κοντά στη στεριά...

 

- Θα μειωθεί ο αριθμός των απαιτουμένων οικοδομικών, περιβαλλοντικών και χωροταξικών αδειών.

                

 

                                                Ιδιωτικά νησιά 

 

      Ναι, έχουμε και ιδιωτικά νησιά, που παραδόξως αυτά δε διεκδικούνται από το δημόσιο, ούτε από το δασαρχείο. Μπορεί χωράφια και αμπέλια στα Σπάτα π.χ. να θεωρούνται δημόσια και δασικά και ο κόσμος να τραβιέται σε δικαστήρια για δεκαετίες, αλλά τα νησιά είναι γενικώς "πεντακάθαρα" και ...πωλούνται!

Άσε τη στενοχώρια τελευταίως, που δεν αγόρασε ο Εμίρης του Κατάρ την "Οξυά" στον πατραϊκό κόλπο!

 

 

                                        Επενδύσεις για ποιούς;

 

      Πρόκειται να γίνουν - λέει - εκεί, επίγειοι παράδεισοι για Κροίσους, που θα φέρουν ανάπτυξη στον τόπο. Το τίμημα της πώλησης των δημοσίων νησιών, ως γνωστόν, θα πάει στα χρωστούμενα προς τους δανειστές.

Σε μας θα μείνει η ανάπτυξη.  Άραγε ανάπτυξη σαν αυτή που απολαμβάνουν οι ιθαγενείς στα νησιά Φίτζι, Μαλδίβες και Μπόρα - Μπόρα;   Τέτοια;

Είδατε πουθενά τέτοιας έκτασης εν λευκώ παραχωρήσεις  στα σούπερ τουριστικά φιορδ, στην Κυανή Ακτή, στο Πορτοφίνο, στο Κάπρι και στην παραλία Αμάλφι, όπου βέβαια σε όλα αυτά τα θέρετρα υπάρχει όλη η γκάμμα των καταλυμάτων;

Γιατί δε γίνονται πλάνα σύγχρονης τουριστικής αξιοποίησης και επένδυσης ίσων ευκαιριών από κάθε ενδιαφερόμενο που έχει τη δυνατότητα και με αυστηρό - επιτέλους - έλεγχο τήρησης προδιαγραφών;

Θέλουμε όταν (τυχόν) βγαίνει κανείς από τον παράδεισο για πλούσιους τύπου Costa Navarino ή Elounda, να παθαίνει πολιτισμικό σοκ  από την κατάσταση στο γύρω περιβάλλον;

      Ή μήπως υπάρχει άνθρωπος που πιστεύει ότι οι πωλήσεις - παραχωρήσεις νησιών θα γίνονται με όρους σωστής ανάπτυξης και με διαρκή έλεγχο; Υπάρχει;

Εκτός αν αρκεί η προσδοκία απασχόλησης κάποιου αριθμού κατώτερου προσωπικού... Αν αυτή είναι η φιλοδοξία των κυβερνώντων, πάσο...

 

 

* συνέντευξη 6/9/12 Ανδρ. Ταπραντζή, διευθυντή ΤΑΙΠΕΔ στο  Bloomberg





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου